नेपोलियनले भनेका थिए, ‘यो संसार खराब मानिसहरुको अत्याचार र हिंसाबाट पिडा भोगिरहेको होइन, वास्तबिकता त असल मानिसहरूको मौनता हो’ । त्यही मौनतालाई तोड्ने प्रण गर्दै म दक्षिण एसियाली युवा सम्मेलनमा भाग लिन पुगेको थिए । श्रिलंकामा आयोजना गरिएको यो सम्मेलनमा सार्क राष्ट्रका करीब १०० जना प्रभावशाली युवा सहभागि थिए । मैले कोलम्बो टेक्ने बित्तिकै नै मलाई एउटा अनौठो अनुभुती भयो कि यो देश पनि दक्षिण एसिया मै पर्छ र भनेर ।
समय अभाव हुँदा हुँदै पनि घुम्नैपर्ने ठाउँहरुलाई भ्याइ–नभ्याइ बिहानै चार बजे उठेरै भएपनी छोडिएन । नेपालको प्रतिनिधित्व गर्दै अन्तराष्ट्रिय सम्मेलनमा भाग लिन जान पाउनु मेरो लागि राम्रो अवसर अनि गर्वको कुरा थियो । मसंगै सरिता दिदी , सन्तोष दाई , बिनभ , अपेक्ष्या , रविन, अनिशा पनि हुनुन्थ्यो , जहाँ हामी डाक्टर , ईन्जिनियर , सिए, कानुन व्यवसायी , सामाजिक युवा अभियान्ता अनि युवा राजनीतिज्ञ गरी अलग अलग क्षेत्रबाट उपस्थित थियौ।
श्रिलंका आँफैमा साच्चिकै सुन्दर रहेछ , अझै त्यहाको रहनसहन् , चालचलन , अथिति सत्कार , शिक्षित र सभ्य समाज र उनीहरुको व्यबहार त मनै लोभ्याउने । एक्स्प्रेस बाटो , रेल , चौबिसै घण्टा एक्स्प्रेस बस सेवा , सफा सुग्घर नगर र गाऊहरु , एक्स्पोर्ट ओरिएन्टेड (निर्यातमुखी) व्यवसाय, व्यवस्थित पर्यटन प्रबर्धन , स्रोत साधनको राम्रो सदुपयोग , शासन व्यवस्थामा छोटो समय मै अनपेक्षित सुधार, चाइना र जापानको प्रमुख लगानीमा निर्माणाधिन नयाँ कोलोम्बो शहर , सरकारी र निजी बिकास आयोजनामा जनताको प्रत्यक्ष सहभागिता / सहयोग , चिया उत्पादन , सधैं परिरहने बर्षात र मुख्यत: प्रदुशण फ्री हावापानी त्यहाको मुख्य आकर्षण बने मेरोलागि । नेपाल र हामी नेपालीले सिक्नुपर्ने धेरै कुरा रहेछन त्यहा ।
तामिल टाइगरको विद्रोह अनि त्यसको अन्त्य सन २००९ मा भएसंगै त्यसपछीको ६ सालमा उनिहरुले गरेको विकास त चमत्कार नै लाग्ने छ । कमसेकम निर्णय लिनमा आत्मनिर्भर बनौ भन्ने कुराको उदाहरण चाँही गज्जबले देखाएको छ त्यहा । त्यसैगरी देश विकास गर्दा गाऊको विकास अपरिहार्य छ भन्ने कुरा प्रस्ट झल्किन्छ । आशा गरौ, अब हामीले अप्ठेरो पार गरिसक्यौ र अब आशालाग्दो विकासका परियोजनाहरु सुचारु भएको हेर्न पाउने छौ हाम्रै नेपालमा ।
सम्मेलन पनि सोचेजस्तै फलदायक भयो । ‘देश निर्माणमा युवा’ सन्देश संगै विभिन्न तहमा छलफल र अन्तर्कृया पनि भए । आ-आफ्नो संस्कृति देखाउने क्रममा राष्ट्रिय गान गाएसङ्सँगै साथी बिनभ र म ‘तालकोपानी’ गीतमा जानी नजानी नृत्य पनि प्रदर्शन गर्यौ । सम्भवत: अन्तराष्ट्रिय फोरममा मेरो पहिलो पप्रस्तुति होला यो ।
त्यहा उपस्थित सबैजसो साथीहरु कुनै न कुनै पेसा तथा सामाजिक सेवामा संलग्न रहेछन । अत्यन्तै रमाइला , परिश्रमि , मिलनसार , अनि देश, समाज र मानवजातिको हितमा प्रतिबन्ध । नेपोलियन कै अनुरुप ति सुन्दर र रचनात्मक युवाहरुमा मैले दक्षिण एसियाको सुन्दर भविस्यको कल्पना गरेको छु । मसंगै सम्पूर्ण हातहरु देश निर्माणमा जोडीने छन भन्ने पूर्ण आशा पनि बोकेर अन्त्यमा उही पुरानो , प्रदुशणले भरिएको दिल्ली फर्किए ।
प्रतिक्रिया दिनुहोस्